فرآیند خمکاری ورق های فلزی و گالوانیزه

اصول کار این فرایند به این گونه است که هنگامی که ورق‌های فلزی در معرض خمش قرار می‌گیرند، لایه‌های بیرونی نزدیک سمت محدب خم تحت تنش کششی قرار می‌گیرند، در حالی که لایه‌های داخلی نزدیک به سمت مقعر تنش فشاری را تجربه می‌کنند. توانایی فلز در مقاومت در برابر این تنش‌ها و بازیابی شکل اصلی خود که به‌عنوان حد الاستیک آن شناخته می‌شود، موفقیت فرآیند خمش را تعیین می‌کند.

بدین‌جهت نیز از ماشین‌آلات مختلفی CNC استفاده می‌شود و خم‌کاری آن بدین صورت است که ورق‌ها بر روی سمبه قرار می‌گیرند (سمبله قطعه ای تو خالی است که به ثابت نگه داشتن ورق کمک می‌کند) سپس با کمک پانچ، فشار بسیاری به ورق‌ها وارد می‌شود که در نهایت به خم شدن ورق منجر می‌شود. شدت خم‌کاری ورق به فشار پانچ بستگی دارد هر چه این فشار بالا باشد زوایه خم‌کاری نیز بیشتر است.

از دیگر مواردی که برای خم‌کاری فلزات باید به آن توجه داشت نوع خم‌کاری است که به ‏صورت گرم اجرا شود و یا اینکه در دماهای پایین و به صورت سرد انجام شود، لازم به ذکر ‏است در صورتی که کربن موجود در ورق‌های موجود بیش از 2/1% باشد فرآیند خم‌کاری ‏بسیار ضعیف عمل می‌کند و برای خم کردن آن ها باید آن ها را گرم کرد. ‏

در صورتی که از روش گرم کردن برای خم‌کاری فلزات استفاده می کنید بهتر است نهایت دقت خود را در خم‌کاری به کار ببرید زیرا در صورتی که فشار وارده بیشتر و یا کمتر از حد ممکن خود باشد امکان آسیب رسیدن به ورق وجود دارد، بنابراین بهتر است در فرآیند خم‌کاری به نوع ورق، جنس و شکل نهایی آن توجه داشته باشید تا میزان خسارات وارده به حداقل ممکن برسد.

همچنین در ارتباط با اصول فرآیند خم‌کاری فلزات بهتر است بدانید که ورق‌های غیر آهنی و آلومینیومی را تنها با روش سرد خم‌کاری می‌کنند که در طول خم‌کاری ضخامت ورق‌ها تغییری پیدا نمی‌کند و تنها ویژگی های ظاهری آن ها تغییر شکل می‌دهد.